Рубрика: Хикоялар

Сурхонда Янги йил кайфияти ҳукмрон. Барча 2021 йилни кутиб олиш учун бозор, дўконларга отланган. Ташқарида эса қишнинг аёзли қўллари байрам

Аёлнинг худди рутубатли, ўтиб бўлмас чангалзор ўрмон ичида туртиниб суртиниб йўл топа олмай фарёд чекаётган ҳаёлларини Нафосатнинг инграган овози тўзитиб

Тожинисо кўз ёшларини енги билан артаётган қизига қараб супургини отди. — Хай, хай келин, қиз болани қарғаманг,  фаришта ҳар бир

Нўъмон Тошкентга келганидан ғоят бахтиёр эди. Шаҳарнинг кенг кўчалари, ҳашаматли би­ноларини томоша қилар экан, “юрибман-да мен ҳам яшаяпман деб” дея

—  Э, Аллоҳ, шу ерда ётганларнинг охиратини обод қилиб, жаннатингдан жой бергин. Одам шарпасини сезиб, мунчоқдек қора кўзларини  яқинлашиб келаётган буви билан неварага тиккан юмронқозиқлар хавфни сезиб, бир зумда қабрлар орасида кўздан  ғойиб бўлишарди.

Шу куни аяси-ю аммаларининг, яхши амакиларнинг берган пуллари-ю, шоколадларига қарамай, Жамшиджон тойнинг олдидан кетмади. Унинг қоп-қора кўзларига тикилар, боғ четида ўрилмай қолиб кетган бедадан юлиб унга тутар, тойчоқнинг ям-яшил беда баргларини мазза қилиб чайнаётганидан завқи келиб қиқир-қиқир куларди. Тўй боланинг тўй билан иши бўлмай, қайнотаси олиб келган той олдида ўралашиб қолганини кўрган Бахтиёр ўғилчасини келинчакдек безатилган тойчоқнинг устига ўтқазиб, ҳовлини уч маротаба айлантирганида ҳовлини қийқириқ тутиб, Жамшиджоннинг шарафига ҳамду-санолар ёғилди.

-Тез бўл, бозорга тушамиз, эртага синглингга совчилар келар экан. Орзигул ўғлини шоширтириб, қутига яшириб қўйган беш юз мингни чиқарди. Онасининг

Унга молхона чироғининг хира нурида, қора латталар орасидан икки кўз тикилиб турарди. – Вой ўлмасам, бу бечора болани ким бу

—Энди, синглим… Сиз аҳволимизни билмайсиз. Сурхоновлар билан қуда бўлиш дегани бизнинг мушкулимизни осон бўлиши дегани-да. Бунинг устига  нон синдирилган, фотиҳа